‘Opnieuw trek ik vol verwachting de gordijnen open. Zou de zon eindelijk schijnen? Ik zit hier immers praktisch bovenop de evenaar. Maar nee. Opnieuw kijk ik tegen een skyline aan waar in de verte wel hoogbouw te zien is, maar waarvan de contouren heel vaag zijn. Alles is in nevelen gehuld. Of.. nevelen? Het is een vieze gele smog waaronder Kuching gebukt gaat. Ook hier in de hoofdstad van de Maleisische staat Sarawak op het eiland Borneo hebben we veel last van 'the haze'.
Wie steekt de branden aan?
In Sarawak zelf woeden maar weinig bosbranden. Het is 'grote buurman' Kalimantan - het Indonesische deel van het eiland Borneo- waar het goed mis is.
Hier geen vluchtelingencrisis die het nieuws domineert. Hier staan de aanhoudende bosbranden in het centrum van de belangstelling. Waarom is Indonesië maar niet in staat om ze onder controle te krijgen? En wie steekt de branden aan? Zijn het kleine palmolieboertjes die hun landbouwareaal uit willen breiden? Of zijn het de oliepalmgiganten die zich achter de kleine boertjes verschuilen, maar hen heimelijk betalen om het oerwoud af te branden, eveneens met als doel om hun plantages uit te breiden? Op televisie veel verwijten over en weer. Maar ondertussen zitten wij in Maleisië, net als de mensen in Singapore en zelfs Thailand, mooi met de gebakken peren.
Een Ninja Turtle op de fiets
Ik fiets dagelijks naar mijn werk in Kuching. Dat is warm en vermoeiend, maar ik vind de lichaamsbeweging toch prettig en wil niet afhankelijk te zijn van een collega die een lift geeft, of van een taxi. Maar op dit moment vraag ik me iedere dag af of mijn gezonde gewoonte wel echt zo gezond is. Want wat inhaleer ik allemaal voor nare luchten? De pruttelende brommers bij het stoplicht zijn al zo goor.
Dus voor je het weet zit ik met een zonnebril, een fietshelm - iets wat ik in Nederland ook niet zo snel zou doen- en een mondkap op op de fiets. Ik voel me bijna een soort Ninja Turtle: overal schilden, bedekkingen en kapjes. Afschuwelijk. En ik zit hier maar voor een paar maanden.... hoe moet dat wel niet zijn als je hier woont?
Schone lucht is niet te koop
Ik had in Nederland echt wel eens over de haze, en de overlast die daarmee gepaard gaat, gelezen, maar om er zo middenin te zitten, is heel confronterend. Iedere dag vraag ik me af hoeveel brandhaarden er wel niet nodig zijn om een heel continent zo enorm onder de rook te zetten. Hoeveel bos moet daarvoor wel niet in de fik staan? Hoeveel leefgebied van orang-oetans en andere diersoorten gaat er op deze manier aan?
Dat is mijn belangrijkste besef hier. Neem Singapore; een zeer ontwikkelde natie, waar het welvaartsniveau hoog ligt. Maar daar zit je dan, met je Gucci-zonnebril aan je infinity pool een margarita te drinken... in de haze? Alles is te koop in deze wereld, maar schone lucht niet. Denk je eens in: niet meer vrijelijk ademhalen zonder je zorgen te maken over wat je voor troep binnen krijgt. Geen blauwe luchten meer?
Onzichtbaar in de mist
Ik wil vanuit Kuching dolgraag een bezoek brengen aan het nabij gelegen nationale park Bako. Bekijk de foto's maar eens op internet. Het moet er schitterend zijn. Maar iedereen raadt het me af. Niet alleen omdat het niet gezond is om buiten te zijn, ook omdat je simpelweg niets ziet. De foto's zijn grijs en grauw. De neusaap, waaraan het park zijn naam en faam te danken heeft, blijft onzichtbaar in de mist. Gloeiende gloeiende, ik heb hier straks alleen 'the mall' en de bioscoop gezien als het zo doorgaat. Omdat ik dat weiger heb ik deze week maar een fietsexcursie geboekt naar een paar grotten. Daar is het toch al donker... zucht.'
Benieuwd naar de relatie tussen FSC en klimaat? Lees hier verder.