'Het is zeven uur ’s ochtends en ik zit achterin een jeep te wiebelen. Dat laatste is deels vanwege het wegdek en deels omdat ik gezond gespannen ben over alle stoere mensen (en dieren, wellicht) die ik vandaag ga ontmoeten. Dan klinkt de stem van Diego krakerig over de portofoon. “Amigos, we naderen de plek waar we El Tigre de vorige keer zagen. Willen jullie je muziek uitzetten en zachtjes gaan rijden?”
De Moeilijke
Nee, ik ben niet op dure safari in een toeristisch park. Ik ben in een tropisch FSC-bos! En wel in Bolivia, om precies te zijn 600 kilometer ten noordoosten van de stad Santa Cruz. We zijn op weg naar jaarvak ‘La Difícil’. Jaarvakken zijn onderdeel van het FSC-systeem om te zorgen dat het bos als geheel in stand blijft. Die bijnaam echter, dát is de creatieve invulling van de bosarbeiders zelf: “Elk jaarvak hier is vernoemd naar een gebeurtenis uit dat vak,” vertelt Diego, manager van de FSC-gecertificeerde zagerij en -bosconcessie. Dit vak dankt haar naam aan een populaire kokkin in het kamp. Vanaf dag één had ze alle mannen uit het bosteam achter zich aan. Diego: “Maar zij moest daar dus echt niets van weten.” La Díficil dus, oftewel: De Moeilijke.
Pablito
Deze humor kenmerkt de sfeer binnen het 45-koppige bosteam. Van een erg hiërarchische bedrijfscultuur, waar ik toch wel aan moet denken bij Zuid-Amerika, lijkt hier niet bepaald sprake. Zo wordt ‘chief bosteam’ Pablo door zijn werknemers liefkozend ‘Pablito’ (kleine Pablo) genoemd. Geen punt voor Pablito, merk ik al snel. Hij is dik tevreden met zijn team. Pablo: “Deze mannen zijn er echt trots op dat we zo goed met het bos omgaan. Hoe dat komt? Ze komen hier werken en wonen en zien dan wat voor bijzondere dieren hier leven. Dat vinden ze prachtig. Het is voor de meesten toch wel de nummer één motivatie: de leefomgeving van deze dieren behouden.”
El Tigre
Na wat rondvraag blijkt dat een groot deel van de boswerkers al weleens oog in oog heeft gestaan met een jaguar. Zij noemen die trouwens gewoon El Tigre: De Tijger. Ook prima, echte tijgers heb je hier toch niet. De verhalen zijn misschien een beetje aangedikt, maar ik smul er daardoor niet minder van. Juan, ‘de boomherkenner’ van het team, vertelt: “Op een dag was ik de stammen aan het tellen. Net toen ik bovenop een stapel boomstammen was gaan zitten met mijn notitieboekje, zag ik vanuit mijn ooghoek dat El Tigre naast me zat. Zodra ik me naar hem omdraaide, schoot hij weg.” Zijn collega Fernando, de boomzager, heeft een vergelijkbaar verhaal. “Ik had dorst, dus liep naar een riviertje om wat te drinken. Toen ik op mijn hurken zittend uit het riviertje aan het drinken was, merkte ik ineens dat El Tigre naast me hetzelfde aan het doen was.” “Wie rende er als eerst weg, jij of El Tigre?” vraag ik. Het antwoord weet ik al: “El Tigre natuurlijk.”
Jungle-tips
Aan Pablo merk ik dat het niet alleen de wilde dieren zijn, maar ook zeker het bos zelf waar hij zo gelukkig van wordt. Hij overstelpt ons met tips over wat te doen als we verdwaald zouden raken in de jungle. Diego, die op de bijrijdersstoel zit en als tolk fungeert, kan het nauwelijks bijhouden. “Honger? Eet het fruit uit de bomen. Het meeste is gewoon eetbaar. Zolang het niet rot is, natuurlijk.” “En als ik twijfel?” “Raak het fruit aan met het puntje van je tong. Als je tong gevoelloos raakt, zou ik het niet eten.” Goed advies! (Voor in het bos, dan.)
De koning
Enfin, ook wij vallen die avond in de prijzen. Op weg terug naar de zagerij zien we een stuk voor ons op het weggetje plotseling een jaguar lopen. Wat is hij groot! En wat me nog het meest opvalt: hij loopt er heel relaxt bij. Het maakt me extra trots dat ik bij FSC mag werken. Als de jaguar, toch wel de koning van de jungle op dit continent, in dit FSC-bos kan leven, geeft dat aan dat het hier met de rest van de dieren ook wel goed zit. Die jaguar moet immers ook eten..
In de auto terug wiebel ik nog steeds, dit keer van enthousiasme. Nu kan ik iedereen thuis uit eerste hand vertellen dat het FSC-bos een veilige leefomgeving biedt voor de jaguar. En een relatief veilige voor zijn prooien!'
Cloë Petit is verantwoordelijk voor de marketing en communicatie binnen FSC Nederland. Wilt u naar aanleiding van dit blog contact met haar opnemen? Dat kan via 030 276 7220 of c.petit@fsc.nl.