Untung Iskandar is de goedlachse directeur van houtkapbedrijf PT Narkata Rimba, onderdeel van Integroup Indonesia. Untung heeft een lange staat van dienst in de Indonesische bosbouw. Dit jaar augustus kreeg de concessie van Narkata Rimba na jaren hard werken het FSC-certificaat voor zijn bosbeheer.
Untung: "Ik was meteen overtuigd van FSC als systeem, omdat ik iets vergelijkbaars kende uit de vliegtuigbouwindustrie, waarin ik heb gewerkt: je maakt een voorontwerp, een ontwerp, enzovoort, die allemaal worden getoetst en aan een standaard moeten voldoen. Ik snapte de methodologische aanpak."
De concessie van 68 duizend hectare ligt in Oost-Kalimantan, een dag rijden van het stadje Berau. Jaarlijks mag het bedrijf 37.600 kuub hout uit het bos halen. Het meeste hout (waarvan 60 procent Meranti is) gaat naar IKEA.
Aanvankelijk zag Indonesië FSC als iets westers, koloniaals, zelfs kapitalistisch, zegt Untung. Vandaar dat het concurrerende LEI-systeem werd opgericht. "Wat ons heeft overgehaald om toch voor FSC te gaan, is dat de westerse consument het wil. Of wij het nu willen of niet, of we er nu klaar voor zijn of niet. We moeten de vraag volgen."
Wat Untung het meeste aantrekt in FSC, dat hij ‘wel erg veelomvattend' noemt, is dat zijn bedrijf moest overstappen op Reduced Impact Logging, een manier van kappen die relatief weinig schade veroorzaakt aan het bos. "Daar ben ik echt door gegrepen. Plus het feit dat milieu en natuur zo'n groot onderdeel uitmaken van FSC." Op de concessie huizen rond de 30 orang utans-families. Ze zitten in een beschermd gebied ter grootte van bijna 28 duizend hectare. Vroeger was het kappen een stuk simpeler, zegt Untung. Er werden geen kaarten gebruikt, er was geen oogstplan, men werkte van boom naar boom, zodat het open gebied na de oogst veel groter was. "De schade aan het bos is zo klein, dat het bos in staat is om in 20 jaar volledig te regeneren. Daarna kun je het verschil niet meer zien tussen een primair en een secundair bos." Op de concessie van Narkata Rimba werkt men met een rotatieschema van 35 jaar.
De FSC-certificering heeft Narkata Rimba 250 duizend dollar gekost. Ongeveer 100 duizend dollar daarvan is betaald door The Borneo Initiative. Of dat veel is? Untung lacht zijn klokkende lach. "Ik kon het eerst niet geloven, zo veel is dat! En ze zorgen er ook voor dat het aanbod worden gekoppeld aan de vraag in Europa." Wat wil je nog meer? hoor je hem bijna denken.
The Borneo Initiative staat onder grote druk om een paar jaar in totaal 5 miljoen hectare bos te laten certificeren volgens het FSC-systeem. Untung is niet bang dat die snelheid ten koste gaat van de zorgvuldigheid. "Mijn enige angst is dat er te weinig getraind personeel in de kapbedrijven is om het FSC-systeem goed uit te voeren. Dat geldt niet alleen voor de kap, maar ook voor het management."